Uit onderzoek weten we dat ons lichaam na het sporten van het brein signaal krijgt om de verspilde benzine bij te tanken.
Nu blijkt uit een onderzoek uit 2017 aan de universiteit van Grenoble dat louter het kijken naar mensen die sporten ons ook meer doet eten.
Uit eerdere onderzoeken bleek dat mensen meer gaan eten als beloning of compensatie voor daadwerkelijke fysieke inspanning. Wat echter grotendeels onontdekt is gebleven, is hoe simpelweg het bekijken van sportbeelden de voedselinname beïnvloedt.
Eerdere bevindingen over de effecten van sportprikkels op voedselconsumptie zijn gemengd. Sommige onderzoeken suggereren dat sportprikkels de voedselinname verhogen. Bijvoorbeeld, het inbeelden van sporten verhoogde de hoeveelheid voedsel die deelnemers zichzelf opschepten, en deelnemers die aan sportgerelateerde boodschappen werden blootgesteld, aten meer voedsel. Andere onderzoeken laten echter het tegenovergestelde zien: blootstelling aan sportgerelateerde advertenties leidde tot een lagere voedselconsumptie.
De tegenstrijdige bevindingen kunnen worden verklaard door het concept van doelmotivatie. Volgens Carver en Scheier (2004) zullen mensen harder werken om een doel te bereiken als ze het gevoel hebben dat ze dat doel nog niet hebben bereikt. Als ze echter vooruitgang ervaren, kunnen ze juist stoppen met hun inspanningen. Bijvoorbeeld, na te hebben gesport, kunnen mensen het gevoel hebben dat ze goed op weg zijn om fit te blijven en daardoor minder gemotiveerd zijn om gezond te eten, wat kan leiden tot een hogere voedselconsumptie.
Een ander relevant concept is het substitutie-effect van subdoelen. Als mensen subdoelen als uitwisselbaar zien, kan het voltooien van één subdoel (bijv. sporten) de motivatie verminderen om andere gerelateerde subdoelen (bijv. gezond eten) te bereiken. Dit kan verklaren waarom het idee van sporten kan leiden tot een hogere voedselinname.
Het artikel stelt dat de perceptie van de moeilijkheidsgraad van de getoonde sport een belangrijke factor kan zijn. Als mensen denken dat de getoonde sport makkelijk is, kunnen ze zich gemakkelijker voorstellen dat ze eraan deelnemen en daardoor een gevoel van doelbereiking ervaren. Dit kan ertoe leiden dat ze meer voedsel consumeren.
Hoewel het lijkt alsof aanbevelingen om obesitas te bestrijden eenvoudig en duidelijk zijn, is de relatie tussen lichaamsbeweging en voeding complex en soms tegenstrijdig (Martins, Morgan, Bloom, & Robertson, 2007). Toename van lichamelijke activiteit kan ertoe leiden dat mensen niet alleen meer eten (Martins et al., 2007), maar ook ongezonder voedsel (Fenzl, Bartsch, & Koenigstorferm 2014; Werle, Wansink, & Payne, 2015). Eerdere studies hebben aangetoond dat dit kan gebeuren omdat mensen vaak rationaliseren dat ze zichzelf kunnen belonen voor hun inspanningen door meer te eten (King, 1999; King, Snell, Smith, & Blundell, 1996; Martins et al., 2007). Bovendien overschatten ze vaak de hoeveelheid verbrande calorieën in vergelijking met de geconsumeerde (Lichtman et al., 1992; Wansink & Chandon, 2006). Dat ize je bijvoorbeeld in de meer dan 78.000 foto's op Instagram met de hashtag #runtoeat . Dit weerspiegelt het idee dat het streven naar een doel om overgewicht te bestrijden (bijv., lichaamsbeweging) mensen soms aanzet tot gedrag dat precies het tegenovergestelde is van wat wordt aanbevolen.
Deelnemers die werden blootgesteld aan de Nike reclame consumeerden klein beetje meer M & M's (M sport = 23,62 g)= 12 dan die in de controlegroep (M controle = 19,92 g = 10. → Dus ongeveer één à twee m&m’s meer .
mannen consumeerden aanzienlijk meer snacks dan vrouwen (M mannen = 26.73 g [= 13 M&M’s] vs. M vrouwen= 16.31 g = 8 M&M’s
Mannen eten normaal gesproken meer dan vrouwen, wat dit resultaat zou kunnen verklaren.
- Matig actieve mannen (matige fysieke activiteit/sport 3-5 dagen per week): 2.200 - 2.800 kcal per dag
- Matig actieve vrouwen (matige fysieke activiteit/sport 3-5 dagen per week): 1.800 - 2.200 kcal per dag
Wat gebeurt er nu in het brein?
- Het bekijken van sportbeelden kan het beloningssysteem in de hersenen activeren, wat de afgifte van dopamine stimuleert, een neurotransmitter die geassocieerd wordt met plezier en beloning. Deze dopamine-afgifte kan een verlangen naar voedsel opwekken, vooral naar voedsel dat als belonend of plezierig wordt ervaren, zoals ongezonde snacks.
- Daarnaast kan het zien van anderen die sporten ons doen denken aan onze eigen sportieve inspanningen. Dit kan een gevoel van voldoening creëren, alsof we zelf hebben deelgenomen aan de fysieke activiteit. Dit gevoel kan ons vervolgens meer gerechtigd laten voelen om te eten, zelfs als we zelf niet actief zijn geweest. Deze mentale associatie kan krachtig zijn, vooral als we ons identificeren met de atleten die we zien sporten.
- Bovendien kan deze verhoogde voedselinname vaak neigen naar 'comfort food' of voedsel dat als belonend of plezierig wordt ervaren, zoals ongezonde snacks. Dit komt omdat het consumeren van dergelijk voedsel vaak wordt geassocieerd met een gevoel van voldoening, vergelijkbaar met dat van het voltooien van fysieke activiteit.
- Dit kan resulteren in een verhoogde calorie-inname, die niet wordt gecompenseerd door fysieke activiteit. Aangezien we ons lichaam niet daadwerkelijk uitputten door fysieke activiteit, worden de extra calorieën die we consumeren niet gebruikt als brandstof, maar worden ze opgeslagen als vet. Dit kan bijdragen aan gewichtstoename en, op de lange termijn, aan gezondheidsproblemen zoals obesitas en hartziekten.
Volgende studie (MAIN)
- 46 female French business school students M age = 21.48
- makkelijk vs moeilijk sportvideo
- participants ate significantly more M & M’s when watching the easy, relative to difficult, exercise advertisement (M easy = 30.96 g vs. M difficult= 18.05 g;