Mathias’ Behavioral economics guide to Good resolutions

Goede voornemens.

We weten uit eerder onderzoek dat we ons zeer slecht aan nieuwjaarsresoluties kunnen houden. Amper 40%-50% van de bevolking formuleert goede voornemens in het aanzicht van het nieuwe jaar. 80% daarvan faalt binnen de eerste 30 dagen. Volgens onderzoek van de fitness app Strava met meer dan 800 miljoen datapunten, gooit het grootste merendeel van hun gebruikers de goede voornemens om met het nieuwe jaar meer te gaan sporten, reeds overboord tegen de tweede vrijdag van het jaar, 13 januari (ze hebben die dag bij Strava dan ook gedoopt tot ‘‘Quitters’ day’’). In totaal blijkt 92% van de mensen die nieuwjaars resoluties aangaan, schip te hebben verlaten voor het einde van het jaar. Dat is dus amper 8% die slaagt in de voornemens. Voor de Belgische bevolking wil dit dus zeggen dat van de 11 miljoen belgen er jaarlijks ongeveer 352.000 mensen slagen in hun goede voornemens. Volgens andere studies is dit slechts 4%.

De top 5 voornemens die we maken zijn :

1. Meer sporten
2. Gewicht verliezen
3. Meer sparen
4. Gezonder eten
5. Promotie maken of een ander carrière doel / hobby of taal leren

Wie goede voornemens poneert voor het nieuwe jaar, heeft dus slechts 4 tot 8% kans om ze effectief te realiseren.

Mensen die een doel willen bereiken, maar het niet concretiseren in een “goed voornemen”, hebben echter bijna 100% kans om het niet te bereiken. Het advies is dus zeker om goede voornemens en nieuwjaarsresoluties te maken.

We denken vaak van onszelf dat we zeer rationeel en logisch functioneren. Dat ons gedrag en onze acties voortvloeien uit een beredeneerd proces en dat we steeds achter het stuur van onze eigen mentale wagen zitten. Echter, toont de wetenschappelijke literatuur dat ons brein ons af en toe in de steek laat.

We nemen allemaal mentale shortcuts.

We denken allemaal dat we betere automobilisten zijn dan de gemiddelde Belg, dat we minder kans hebben op een scheiding dan gemiddeld, minder kans om een covid besmetting op te lopen dan gemiddeld, dat we langer leven dan gemiddeld en dat onze kinderen slimmer zullen zijn dan het gemiddelde. Natuurlijk kunnen we per definitie, niet allemaal boven gemiddeld zijn.

Mensen zijn geëvolueerd voor cognitieve efficiëntie. We doen de meeste dingen op 'automatische piloot', zodat we onze bewuste en weloverwogen verwerking kunnen bewaren voor de meest belangrijke beslissingen en cognitieve processen die veel energie vragen. Maar omdat ons vermogen tot rationeel en weloverwogen beslissen beperkt is, vallen we vaak ten prooi aan onze omgeving, we ontbreken (schijnlijk) zelfcontrole, en worden afgeleid van onze doelen door kleine beloningen in het nu (netflix) te verkiezen boven onze grotere doelen ver in de toekomst (sixpack).

Goed nieuws: het ligt (waarschijnlijk) niet aan jou

Zonder de juiste systemen, geraken we na een faal-ervaring gedemotiveerd waardoor we snel afhaken. We schrijven het falen van onze goede voornemens vaak onterecht toe aan een gebrek in zelfcontrole. Die focus op zelfcontrole komt voort uit één van de meest bekende experimenten uit de psychologie van Walter Mischel (1960), het “marshmallow experiment”. In dit experiment werden vierjarige kinderen in het labo gehaald. De kinderen kregen elk een marshmallow voor zich en er werd hen verteld dat ze die mochten opeten wanneer ze maar wilden, maar als ze 15 minuten wachtten, zouden ze nog een tweede marshmallow krijgen. Ze werden dus gevraagd om zelfcontrole uit te oefenen. Bijna niemand van de 4 jarige deelnemers kon de verleiding weerstaan. De weinige deelnemers die op vierjarige leeftijd wel zelfbeheersing toonden, bleken 36 jaar later op 40 jarige leeftijd later in hun leven minder kans te hebben op relatieproblemen, stress en drugsmisbruik en scoorden beter op zowat elke dimensie waarmee succes gemeten wordt. Deze resultaten doen al snel vermoeden dat je gefnuikt bent wanneer je de gift van zelfcontrole je niet toegedeeld werd bij je geboorte.

Gelukkig weten we nu uit heel wat wetenschappelijk onderzoek dat dit niet het geval.

Over een bepaalde conditie van het experiment wordt er namelijk amper gesproken. Bij een groep van de deelnemers werd de marshmallow onder een glazen stolp gelegd. Wonderbaarlijk kon bijna iedereen in deze conditie de marshmallow weerstaan. De toevoeging van een kleine hoeveelheid frictie (de glazen stolp) had een enorme impact. Bijna iedereen kon de 15 minuten wachten (Het gemiddelde was 14 minuten voor deze groep).

Deze conditie illustreert een zeer belangrijk gegeven over het concept zelf-controle: het wordt immens beïnvloed door de context en omgeving waarin we keuzes maken. Dat wil dus zeggen dat onze gewoontes, onze goede voornemens niet altijd een functie zijn van onze interne drijfveren en motivaties. Of we onze goede voornemens naleven is vaak voor een groot deel een functie van welke keuze of gedrag er makkelijk / moeilijk is in de keuzecontext.

Meestal gaat het in essentie om het ontwikkelen van een nieuwe gewoonte (elke maand meer sparen, regelmatig sporten, gezond eten, stoppen met roken...). Onderzoek naar wat gewoontes doet slagen leert ons dat de omgeving en de context daar een veel belangrijkere rol in spelen dan zaken zoals zelfcontrole, wilskracht en persoonlijkheid.

Handvaten om je goede voornemens te doen lukken in 2022

6. Stel een prijs-pakt

Wat kunnen we er aan doen ?

Ik denk dat een van uitdagingen waar nagenoeg elk individu mee worsteld is dat we een constant touwgetrek in ons hoofd hebben. Een soort gevecht tussen de huidige versie van onszelf, en onze toekomstige zelf. En we weten dat wat goed is voor onze toekomstige zelf, niet altijd goed voelt voor de huidige zelf.

Maar dat wanneer we te maken krijgen met dit soort intertemporele keuzes, dat als ons doel eigenlijk is om de beste resultaten te hebben op de lange termijn, dat we onze acties en gedragingen moeten beoordelen met het oog op onze toekomstige zelf. Dat is de persoon die we echt moeten proberen beschermen, maar we doen eigenlijk het tegenovergestelde.

Dus het grootste advies dat ik mensen kan geven om zich beter aan hun goede voornemens te houden met behulp van de kracht van negatief denken, is zich te realiseren dat het inbeelden van falen onderweg niet erg slecht is. Het kan je nu misschien een beetje ongemakkelijk zijn op de moment zelf, maar wat het gaat doen is heel beschermend zijn voor de toekomstige versie van ons zelf, want de toekomstige versie van jou gaat echt de kansen vergroten dat die toekomstige versie van jou slaagt.

*neer mensen ideeën genereren over wat de obstakels zijn die in de weg zouden kunnen staan van succes, dat wanneer je een pre-mortem doet, je eigenlijk 30% meer inhoud genereert, zoals ideeën over wat in de weg zou kunnen staan van succes. En hoe meer van dat toekomstig landschap je kan identificeren, hoe beter je er natuurlijk zal in slagen om er doorheen te navigeren, hoe beter je in staat zal zijn om je erop voor te bereiden, hoe beter je in staat zal zijn om die hindernissen te vermijden of rationeler op die hindernissen te reageren wanneer ze toevallig opduiken. En dat zal allemaal de kansen op succes vergroten.

Dus door deze oefeningen te doen, zoals pre-mortems, waarbij je je een mislukking inbeeldt voordat je hem hebt, zou je bereid moeten zijn om die ruil te maken. Je moet bereid zijn om te zeggen: "Ik ben bereid om me nu een beetje slecht te voelen, want dit zal echt, echt beschermend zijn voor mijn toekomstige ik."

8. Het verassende effect van een nieuwe start