Interview prep

We weten uit eerder onderzoek dat mensen zich zeer slecht aan nieuwjaarsresoluties kunnen houden. 80% faalt binnen de eerste 30 dagen. Volgens onderzoek van Strava met meer dan 800 mil datapunten, gooit het grootste merendeel van hun gebruikers de goede voornemens om met het nieuwe jaar meer te gaan sporten, reeds overboord tegen 19 januari (ze hebben die dag ook gedoopt tot ‘‘Quitters’ day’’). In totaal blijkt 92% van de mensen die nieuwjaars resoluties aangaan, schip te hebben verlaten voor het einde van het jaar.

We verwachten dan ook dat een 4de coronagolf niet veel goeds doet aan deze goede voornemens.  (Fitnseszaken die gesloten worden, regels die voortdurent veranderen,…

In deze megastudie hebben ze dan ook geen kosten noch moeite gespaard om na te gaan hoe we mensen aan het sporten kunnen houden met behulp van nudging technieken.

Men gebruikte in deze studie een puntensysteem, vergelijkbaar met een labo studie. De punten konden dan ingeruild worden voor krediet dat de participant kon gebruiken op een online webshop zoals amazon.

• Participanten starten aan het onderzoek met 1500 punten, goed voor $1, 08. Per keer ze gaan sporten kregen ze 300 punten, goed voor $0,22

Waarom een microbeloning van 0,09 cent werkt, wordt niet echt verklaard in de studie. We weten dat microtaxen werken (studie over micro incentives vs. Microtaxen met plastic zakjes in de winkel deed eerder vermoeden dat de microtax beter zou werken (42% minder plastic zakjes) dan de microincentive van 0,05€  die in deze studie nagenoeg geen effect had. )

Ik heb het alvast eens bij de autheur nagevraagd waarom zij denkt dat het in deze context wel werkt. Ik ben zelf ook benieuwd!

Samengevat vonden de onderzoekers dat er 8 van de 54 interventies na 4 weken nog significante resultaten boekten, en dat er 5 van de 54 het veel beter deden dan planning, herinneringen en microincentives. Ze stelden vast dat het belonen van deelnemers met een bonus van 125 punten ($0,09) voor het terugkeren naar de fitness na een gemiste training, resulteerde in een toename van 0,40 wekelijkse bezoeken aan de fitness per deelnemer (een toename van 27% in lichaamsbeweging) in vergelijking met de placebo-controle (b = 0,40, P < 0,001). Deze conditie leidde tot een toename van de lichaamsbeweging met 16% ten opzichte van planning, herinneringen en microstimulansen (b = 0,27, P = 0,010), de gouden combo van technieken waar we vanuit de wetenschap reeds veel aanwijzing voor hebben dat deze zeer effectief zijn om nieuwe gewoontes (zoals regelmatig sporten) te doen slagen.

Naast de inhoudelijke nieuwe kennis die we met deze megastudy hebben opgedaan, ligt de grootste waarde naar mijn inziens in de methodologie.  Wat er van onderzoeksmatig perspectief vooral vernieuwend is aan de megastudy aanpak is dat deze toelaat om verschillende interventies binnen éénzelfde context te bestuderen.

We zijn trouwens momenteel zelf bezig met de ontwikkeling van een “megastudy” rond het nudgen van keuzes betreffende pensioensparen. Die lanceren we normaal ergens in Januari als alles goed loopt. We werden hier deels geïnspireed door collega Milkman’s eerdere megastudy rond het nudgen van de vaccinatiegraad.

In de psychologie, behavioral en social sciences zitten we de laatste jaren met een heuse “Replication crisis”. Veel studies die verassende/grote effecten vonden in een bepaalde context, blijken niet stand te houden wanneer men deze opnieuw tracht te repliceren in gelijkaardige / andere contexten. Kleine nuances zoals verschil in bedrijfscultuur, taal, timing…kunnen voor een groot verschil in resultaten zorgen. Dit is iets dat eigen is aan ons type real life gedragsonderzoek in the field – veel ruis en contextvariabelen die moeilijk allemaal constant te houden zijn, wat ze in het labo wel meer onder controle hebben.

Daarnaast is er door de manier hoe het academisch publicatieproces werkt ook een zekere bias in de papers die uiteindelijk gepubliceerd geraken. Wanneer onderzoekers een nul-effect vinden of rappoteren dat een interventie niet werkt, geraakt die veel moeilijker gepubliceerd, waardoor je met een vertekend beeld zit over wat wel/niet werkt.

Dergelijke megastudies geven een completer beeld van wat wel/niet werkt binnen een setting. (Nadeel is natuurlijk wel dat ze zelf moeilijk te repliceren zijn door de uitdagende methodologie).

• Alle interventies worden binnen één en dezelfde context, met dezelfde meetinstrumenten, met de zelfde methodologie , in dezelfde tijd, … gemeten, waardoor alles veel vergelijkbaarder is.
• Wanneer men in een mega-study een nul-effect of iets niet significants vindt, wordt dit ook gerapporteerd, waardoor je geen eenzijdig verhaal krijgt, maar zicht hebt op ‘the full picture’.

Hoewel een andere studie van Milkman rond het ‘Fresh start effect’ claimt dat een bizarre situatie zoals de corona crisis , in combinatie met een nieuwe start (Niuwjaar/ verjaardag bijvoorbeeld) ook een opportuniteit voor blijvende verandering kan zijn.

Daarom is deze megastudie ook zeer interessant.